vrijdag 31 mei 2013
woensdag 29 mei 2013
Voerende spechten
Deze grote bonte specht heeft zijn nest op een wat vreemde plek gebouwd, namelijk in een boom midden op een druk wandelpad. En ook nog eens op ooghoogte. Tussen de hond-uitlatende voorbijgangers door voeren pa en ma de luid piepende jongen. Met de nodige stress, want voortdurend stoppen er mensen om te luisteren, te kijken, op de stam te kloppen, of hun hand voor het gat te houden, zodat de spechtjes nog harder gaan schreeuwen. Iemand hield zelfs de hond voor het gat. Scheldend proberen pa en ma specht dan vanuit een andere boom om de indringers te verjagen. Tevergeefs natuurlijk. Maar uiteindelijk lopen de mensen weer door en gaat het voeren verder. Mooi om te zien hoe deze kwetsbare diertjes het ondanks alle menselijke lompheid redden.
donderdag 23 mei 2013
zondag 19 mei 2013
Goud (viervlek libel)
Soms zijn de omstandigheden gewoon perfect. Nu nog leren om ze vooraf te herkennen, want deze kwaliteit wil ik wel vaker in mijn foto's zien. Aan de andere kant, de vreugde van zulke toevalstreffers is ook wel heel veel waard!
zaterdag 18 mei 2013
vrijdag 17 mei 2013
donderdag 16 mei 2013
Muskusrat? Bever? Beverrat!
Dit allerschattigste knaagdierengezin kwam ik in alle vroegte tegen langs de Noord Limburgse Maas. Het waren geen muskusratten, zeker geen bevers, maar beverratten. Met een oorsprong in Zuid Amerika is de beverrat begin 20e eeuw als fokdier in Duitsland ingevoerd voor zijn pels. Ontsnapte dieren hebben zich succesvol gevestigd, al schijnen velen onze winters niet te overleven.
De beverrat wordt net als de muskusrat bestreden omdat hij dijken onstabiel maakt met zijn gegraaf. Begrijpelijk, maar als je dat roze baby-beverratten-snoetje eenmaal van dichtbij gezien hebt kun je dat niet voor je ogen laten gebeuren. Dus maakten we de eerste levende vangkooi die we ter plekke tegenkwamen lekker dicht. Er was daar ten slotte niet eens een dijk. En de tweede kooi, die al dicht en bewoond bleek, hebben we opengezet. De gevangene ging er als een speer vandoor. Ondertussen wist ik ook wel dat de rattenvanger een dezer dagen de kooien gewoon weer open zou zetten en ze alsnog gevangen zouden worden. Maar toch maakte mijn hart even een sprongetje. Hopende dat de moeders voorlopig van deze ervaring geleerd hadden en op zijn minst de jongen oud genoeg konden worden om voor zichzelf te zorgen.
Van de hele actie heb ik in alle opwinding vergeten foto's te maken. Wel heb ik de dieren in hun vrijheid kunnen vastleggen. Toen we arriveerden bij het hol kwam eerst moeder beverrat aanzwemmen. Ze wachtte even op een kei in ondiep water en liep toen rustig naar de ingang van het hol. Daar wachtte ze op de kleintjes, die daarna één voor één kwamen aanzwemmen, even op een steen hingen en naar het hol trippelden. Ze waren dus niet eens zo schuw, waardoor ik ze ondanks het schaarse licht en ontbrekend statief nog redelijk kon fotograferen. In Photoshop heb ik de toch nog erg donkere foto's flink kunnen ophalen. De functie Shadow & Highlight blijkt daarbij erg handig.
Vanochtend bleek de rattenvanger alweer aan het werk te zijn geweest. Eén van de kooien was weg. En er lagen verse bloedsporen. De andere kooi hebben we maar weer dichtgemaakt, tegen beter weten in.
De beverrat wordt net als de muskusrat bestreden omdat hij dijken onstabiel maakt met zijn gegraaf. Begrijpelijk, maar als je dat roze baby-beverratten-snoetje eenmaal van dichtbij gezien hebt kun je dat niet voor je ogen laten gebeuren. Dus maakten we de eerste levende vangkooi die we ter plekke tegenkwamen lekker dicht. Er was daar ten slotte niet eens een dijk. En de tweede kooi, die al dicht en bewoond bleek, hebben we opengezet. De gevangene ging er als een speer vandoor. Ondertussen wist ik ook wel dat de rattenvanger een dezer dagen de kooien gewoon weer open zou zetten en ze alsnog gevangen zouden worden. Maar toch maakte mijn hart even een sprongetje. Hopende dat de moeders voorlopig van deze ervaring geleerd hadden en op zijn minst de jongen oud genoeg konden worden om voor zichzelf te zorgen.
Van de hele actie heb ik in alle opwinding vergeten foto's te maken. Wel heb ik de dieren in hun vrijheid kunnen vastleggen. Toen we arriveerden bij het hol kwam eerst moeder beverrat aanzwemmen. Ze wachtte even op een kei in ondiep water en liep toen rustig naar de ingang van het hol. Daar wachtte ze op de kleintjes, die daarna één voor één kwamen aanzwemmen, even op een steen hingen en naar het hol trippelden. Ze waren dus niet eens zo schuw, waardoor ik ze ondanks het schaarse licht en ontbrekend statief nog redelijk kon fotograferen. In Photoshop heb ik de toch nog erg donkere foto's flink kunnen ophalen. De functie Shadow & Highlight blijkt daarbij erg handig.
Vanochtend bleek de rattenvanger alweer aan het werk te zijn geweest. Eén van de kooien was weg. En er lagen verse bloedsporen. De andere kooi hebben we maar weer dichtgemaakt, tegen beter weten in.
donderdag 9 mei 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)